İşte Benim Serüvenim 4

Çocukluk ve ilk gençlik zamanlarımda maruz kaldığım gay, top, kız gibi can acıtan sözlerden kurtulmak için çoğu zaman konuşurken sesime bile dikkat ederdim. Dublaj yapıyormuş gibi. Aman sesim ince çıkmasın konuşurken diye bayağı bir çaba sarf ederdim. Bu da yetmezdi, okulda, teneffüste bahçeye çıkınca kimlerin yanında oturmalıyım, nelerden bahsetmeliyim, eğer benimle alay ederlerse, derste devam etmemesi için konuyu nasıl değiştirmeliyim, eve gidince yüzümden üzgün olduğumu anlamasınlar diye mimiklerimi nasıl kontrol edebilirim bütün bunları ince ince ayarlamaya çalışırdım. Ama pek de işe yaramazdı. Yirmili yaşlarıma kadar yaşadığım bu çileli hayata bir de o dönem başımıza gelen ekonomik sorunlar da eklenince vücudum bütün bunları artık kaldıramadı. Bir gün gözlerim kör olacak diye aşırı bir kaygıyla ecel terleri içerisinde evde bir sağa bir sola koşuştururken buldum kendimi. Gözlerim durup dururken neden kör olacaktı, bu anlamsız kaygı da neydi hiç anlayamamıştım. Tarif edilemez sıkıntılar çektim. Aşırı bir korku hali, panik, iç sıkıntısı, ölüyorum hissi. Sanki ormanda etrafımı yırtıcı hayvanlar çevrelemiş, kaçacak yer yok. Bu kadar kaygı ancak böyle bir durumda yaşanabilirdi. Geçmişte yaşadıklarıma karşı vücudumun isyan ettiğini o anlarda hiç düşünmemiştim. Durup dururken  nereden çıktı bu sıkıntı diye düşünüyordum. Annemin bankada bir miktar parası vardı. Onu alarak bir psikiyatriste koştum. Şansıma da çok iyi bir doktor çıktı. Kısa sürede tedavi etkisini gösterdi ve o sıkıntılardan kurtuldum. Bu, hayatımda yaşadığım ve dengemi alt üst eden iki kaygı atağından ilki olmuştu. İkincisini sonraki yazımda anlatacağım. Şimdi düşünüyorum da o korkunç kaygı atağı aslında geçmişte yaşadığım acıların iyi bir özeti gibiydi. Sonraki yazımda görüşmek üzere. Kalın sağlıcakla.