Gay misin oğlum?

 "Ali ile Ramazan....Kısa ama acı yaşadılar. Ve sonuna kadar gerçekti yaşadıkları." İçimi çok yaktı bu kitap. Ötekinin de ötekisiydi Ali ile Ramazan. Huzur içinde uyusunlar. Mısralarda görüşmek dileğiyle, Kalın sağlıcakla.....   

 Okul yıllarında en nefret ettiğim zamanlar, diğer öğrencilerin tersine teneffüs ve boş ders zamanlarıydı. Zil çaldığında bahçeye çıkardık ve dolaşırdık. Çocuklar kızları izler, onlar hakkında konuşurdu. Gülüşür, eğlenirlerdi. Ben de fark edilmemek için kızlara bakardım. Bana çok acı verirdi bu. Ayrıca el, kol hareketlerime dikkat etmeli, sesimi çok inceltmemeliydim. Bütün bunlara dikkat etmeme rağmen yine de söz döner dolaşır bana gelir, alay konusu olurdum. Boş derslerde kızlarla sohbet ederken bunu uzun tutmamalıydım. Sohbetleri biter de dikkatlerini çekersem yine alay konusu olabilirdim çünkü. Ben gay im aslında trans değilim. Ama yine de sığamazdım hiçbir yere. Hiçbir yer bana ait değildi. Alay edildiğimde bunu kimseyle paylaşamazdım tabii. Sonunda bir panik atak krizi ile uzun yıllar ilaç kullandıktan sonra tesadüfen uygun bir psikolog bulduğumda bunları anlatabildim. O zamana kadar neler birikti içimde. Şu an benim o yaşlarımda olan ve bunları yaşayan arkadaşlarım bu yazımı okur