İmtihan
Zorluklar yine misafirim oldu bu aralar. Acılar vefalı bir dosta benziyor: Terketmiyor, her fırsatta sarıp sarmalıyor insanı.
Önce hiç bitmeyecek, hep sağanak yağacak gibi geliyor, sonra da bir bakıyorsun Gökkuşağı altında bir sakinlik, bir huzura bırakıyor yerini.
Her sıkıntı bir tecrübe, bir bilgelik katıyor insana. Öyle bir öğretmen ki bu, ders almayan yok. Acının armağanı bize kattığı güç ve dirayet.
Şu an yaşadığım bu zorlukları on yıl evvel yaşıyor olsam bu cümleleri kurmayı hayal bile edemezdim. Ruhsal gelişmişlik tam da buymuş demek ki.
"… Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş, beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme, nöbette
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum
Hadi gelin üstüme, korkmuyorum..."
Yazmak..... iyi geliyor böyle zamanlarda. Okumak da tabii. İniş çıkış iniş çıkış.. hayat asla bir düz yol değil (olsa sıkılırdık?)
YanıtlaSilKesinlikle doğru. Hayat gerçekten düz bir yol değil.
SilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilGerçekten de öyle bir öğretmen ki en ahmak olana bile bir güzelce öğretip belletiyor.
YanıtlaSilHayat zalim bir öğretmen :))
Sil