İmtihan
Zorluklar yine misafirim oldu bu aralar. Acılar vefalı bir dosta benziyor: Terketmiyor, her fırsatta sarıp sarmalıyor insanı. Önce hiç bitmeyecek, hep sağanak yağacak gibi geliyor, sonra da bir bakıyorsun Gökkuşağı altında bir sakinlik, bir huzura bırakıyor yerini. Her sıkıntı bir tecrübe, bir bilgelik katıyor insana. Öyle bir öğretmen ki bu, ders almayan yok. Acının armağanı bize kattığı güç ve dirayet. Şu an yaşadığım bu zorlukları on yıl evvel yaşıyor olsam bu cümleleri kurmayı hayal bile edemezdim. Ruhsal gelişmişlik tam da buymuş demek ki. "… Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş, beklemekte Acılar gözlerini dikmiş üstüme, nöbette Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum Hadi gelin üstüme, korkmuyorum..."